domingo, 22 de mayo de 2022

La limosna


Fotografía: efialtes_fernando gonzález

Abrir el paraguas es altamente recomendable cuando ves que va a caer un chaparrón. En mi pueblo, por ejemplo, todavía vive el cura que, a la entrada de la iglesia, puso un corcho con un listado de vecinos y lo que cada uno de ellos había aportado en donativos ese año. En números rojos, a un lado, subrayaba la deuda que tenía la parroquia en aquellos momentos, que era algo así como un millón ochocientas mil pesetas, o lo que es lo mismo, lo que le había costado su Citroën Xantia nuevo. Mi familia y yo, que no aportábamos un duro, cuando íbamos a algún entierro, mirábamos para aquel corcho y abríamos el paraguas de la indiferencia. Gracias a ello sobrevivimos al escarnio público. Ese paraguas eliminó el rubor de nuestras caras e impidió que pusiésemos la otra mejilla, o directamente, el culo. Cada vez que desde el púlpito ese mismo cura gritaba "con la fe no basta, hay que dar", más nos agarrábamos la cartera cuando pasaban el cepillo. Y os juro que no era tacañería. Era amor propio.

17 comentarios:

  1. Agardando para entrar á Capela das Ánimas (Santiago de Compostela) onde ía ter lugar un concerto dun grupo de cámara -non recordo o nome.

    Unha vez máis, a intuición acompañoume ao tomar esta imaxe exterior, xa que o interior barroco non ofreceu nada interesante, salvo como marco para o concerto.

    As representacións dos petos de ánimas que atopamos nos lugares máis inverosímiles da nosa xeografía, con ese lume perpetuo abrasando aos pecadores polos pés, sempre tan inquedantes e fotoxénicas!. Ademáis do realismo dos corpos, adoitan conservar ese vermello do lume tan atractivo; polo demáis, unha mensaxe afortunadamente en desuso (cruzo os dedos para que non retornen!!).

    Tamén me gusta o resultado de fotografiar ese mundo cando a choiva empapa o musgo e os liquens da pedra, como confirmando a súa autoridade pola experiencia adquirida co paso do tempo. E a luz dos días húmidos pousa un manto melancólico que pecha o círculo do que quero contar das ánimas...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Está claro que tes que activar o teu blog con fotos e con comentarios coma este. Tan axeitadiño. Así que vai facendo a escolla.

      Eliminar
  2. Algún día anunciarei ao mundo a derrota do meu pudor...! Que é unha palabra un tanto extraña, coma querendo significar algo situado entre pedir e suor ;-)

    E quizáis entón teiunfe a verborrea, a locuacidade, a fluidez, ou mesmo o saber estar... 😂😂😂😂

    ResponderEliminar
  3. Polo que atinxe á imaxe, acertas de cheo cando mencionas 'o paraugas da indiferencia' 👏👏👏 Máis que acertado! O seu uso máis obvio (contta a choiva) pasa a segundo plano, como parece suxerir a foto...

    Na igrexa de Marín o párroco que coidaba o rebaño na miña época, aparte da súa carencia de empatía, o seu ollo de vidro, e o seu alcume ('corpiño xeitoso') non deu máis que falar. En cambio, o sacristán... Este tipo beleirou os cepillos durante anos para viaxar ao Caribe co/s seu/s amigo/s. E non pasou nada; incluso regresou ao pobo! Eso sí, agora hai outro sacristán, e outro párroco.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Se eu che falase de sacristáns¡! Pero vai ter que ser por privado :)
      Corpiño xeitoso é un alcume marabilloso. Para min o quixera¡!
      Entereime hai pouco que Leiva tamén perdeu un ollo sendo mociño. Cun escopetazo, ou algo así ¡!

      Eliminar
  4. Buenas , yo sigo con los problemas para comentar en el movil 😣😣😣 , y además que sepas que SERGAS te considera software mal intencionado , un auténtico piropo...
    El mundo de los parrocos es de traca...y los entierros...
    A mi alargar esos momentos me divierte mucho...
    Terrible lo del tiroteo y que la solución para muchos senadores sea que los profesores vayan armaros...
    Me recuerda al tena del odio a la sanidad públicoa por parte de muchos americanos ...
    Una pena todo ...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No sé qué hacer para que podáis comentar desde el móvil. Yo lo hago sin problemas, pero más gente me ha dicho que no puede, así que grr. Os agradezco un montón que lo sigáis haciendo a pesar de ello.
      La manera de pensar de los norteaméricanos es muy diversa, pero algunos grupos tienen un peligro... :Vox tb cree que la sanidad pública es un cáncer. Parece que no hubieran tenido una enfermedad grave en su entorno. Si no, no me lo explico...

      Eliminar
    2. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

      Eliminar
    3. Es problema de mi móvil seguro , ya que tiene una edad como los Stones a los que iré a despedir el miércoles después de tantas tardes de gloria , una Iglesia a su manera ,je,je.

      Eliminar
  5. Vaya!!! Pues ya me deja comentar por móvil!!! Estás tecnologías no hay quien las entienda, como tampoco hay quien entienda a la iglesia y a sus párrocos y demás fauna. 🤷🏽‍♀️

    ResponderEliminar
  6. O mundo do relixioso, e o da Igrexa máis, da para moita letra despois de tanto século de carreira... E os seus funcionarios son ás veces tan mundanos que levamos chascos coma os que comentamos dos sacristáns. A verdade que resulta curioso que alguén que predica castidade poida esperar que se lle crea, coñecendo ao ser humán...

    Mágia que xa non exista o purgatorio! Jajaja

    ResponderEliminar
  7. Sí, son pouco cribles...
    Barrilete, ya contarás que tal ese concierto de los Stones¡!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Perdona la tardanza pero al no poder escribir con el movil no dispongo de otro dispositivo siempre 😅😅😅
      Pues yo que no esperaba nada han estado fantásticos de las mejores que les he visto , muy contento con despedirlos a lo grande 😊😊😊

      Eliminar
    2. ¿Despedirlos? jajajaj, eso es lo que tú te crees. Estos tienen mecha para rato, jajaja

      Eliminar
    3. Yo los volvería a ver mañana mismo😊😊😊 pero está semana es solo para Nick Cave ahi si que tengo yo esperanzas de ver algo realmente emocionante...y ya va a cumplir 65...ya contaré

      Eliminar