jueves, 28 de septiembre de 2023

Con esta hoz/Con esta fouce

 PARA CERRAR LA HERIDA

-dices-son necesarios dos cortes

profundos

un primer corte con el pasado y un segundo corte

con el futuro.

Nada más cerrar los ojos al ayer

la distancia entre ambos lados de la grieta

disminuye

y la incisión de la carne se vuelve superficial.

Una vez oscurecida la imaginación dices

el pliegue se tensa la sangre contiene su impulso emanador

y curas.

Queda la cicatriz como vestigio

de la fractura perpetua entre

el niño que fuiste

y el hombre que aborrecerías ser,

Para cerrar la herida se hace indispensable 

la herida.


Samuel Merino (Pompa e Boato)

Disbauxa editorial

7 comentarios:

  1. Un libro de poemas frágiles, llenos de heridas que cicatrizan, poemas en los que se sueña hacia arriba y se muere hacia adelante. Una voz íntima que se reconstruye en cada verso. Un libro sobre el poema y sobre el camino del caracol.

    ResponderEliminar
  2. Hace un año o así lo entrevistaban en la región...las heridas profundas nunca se cierran , así como los héroes reales nunca saben que lo son...
    Para la semana iré a ver "Un Amor" voy intentar leer el libro antes , aunque no tengo claro si será una buena idea...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, también la quiero ver, aunque tampoco leí el libro, pero me interesa, sobre todo por Hovik Keuchkerian. Me parece un tipo interesante, pero no lo he visto actuar. También habrá que ver Creatura, muy recomendada por Roy Galán y O corno. No me da la vida :).

      Eliminar
    2. Vista "Un Amor"me dio tiempo a leer el libro antes y no sé si fue realmente un acierto...
      No cuento nada...si la ves ya me dirás...

      Eliminar
  3. Un autor que non coñecía... Uns versos con demasiada dor...

    E a fouce, esa ferramenta que sempre me fascinou co seu fío curvo (qué mellor para cercenar). Tamén imaxe do que podería ser empregado para mudar, ou partir de cero, como un grupo de intelectuais e activistas galegos souberon ver nos anos vinte do século pasado, cando empregaron imaxe e nome na súa revista reivindicativa; a cor vermella, por suposto.

    Poemas afiados. Demasiadas cicatrices...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A min a fouce lémbrame á miña avoa e aos traballos do campo. Á sega da ferraia para darlla de comer ao gando. Só o fixen dúas ou tres veces, de nena...

      Eliminar