lunes, 8 de agosto de 2022

Arrojar basura al mar

Fotografía: efialtes_fernando gonzález

Apareces y desapareces
como basura arrojada al océano
sin mala intención,
aunque el daño se halle presente
en cada cuchara de metal
cada neumático 
y cada tapón de plástico que devuelve la marea.

En medio de todo eso que has dejado, 
hoy también voy a nadar.

7 comentarios:

  1. Non recordo con exactitude a localización, pero podería ser calquera areal semiurbano da nosa terra, desgrazadamente.

    Esas mareas baixas que amosan con teimosía aquelo que moitos creen ocultar ao botalo no mar traen tamén un cheiro mistura de algas, restos fecais e gasoil nos días de calor difícil de esquecer...

    Pero a inutilidade dunha roda coma esa deitada nun areal é o absurdo (podería ser neste caso un 'basurdo'?) que ben representa algunhas das nosas actitudes como sociedade.

    ResponderEliminar
  2. Respuestas
    1. Penso ás veces nesas illas xigantescas de plástico que hai en varios puntos do planeta e agradézoche inmensamente que introduciras en nós esa costume de usar cunca no lugar dos vasos de plástico da máquina do café. Foi unha boa iniciativa que tivo éxito e coa que contribuímos un pouquiño a que todo sexa un pouco menos miserento¡!

      Eliminar
    2. Sip, Su... Hai moito por facer, pero o beneficio do resultado non está garantizado. O que sí teño claro é que os pequenos xestos que decidimos facer a diario son grandes palancas para mudar a mellor. Tamén me consolo pensando que un meteorito vainos redimir 😭😭😂😂

      Grazas polo recoñecemento dos meus grandes logros: melopido para o meu epitafio!!

      Eliminar
  3. Gran foto y complemento perfecto para las cientos de fotos que estos dias se ven por los incendios ...otro de los "ejemplos" de la naturaleza gallega...yo nunca he tenido ninguna esperanza en el futuro de nuestra comunidad , es lo mejor así nunca se lleva uno ninguna decepción con el comportamiento de sus ciudadanos...Debe de ser dificil vivir en Galicia con esperanza ...

    ResponderEliminar
  4. Estou contigo, Barrilete: a desesperanza que transmite o pouco que aprendemos a pesares da experiencia non deixa lugar para alegrías (verbenas aparte, claro...). Conformemonos con vivir eiquí, porque seguro que non somos excepción...

    ResponderEliminar