De cómo voy a intentarlo para tal vez, no conseguirlo.
martes, 14 de noviembre de 2023
Siete casas vacías
"Seguimos avanzando. Mi madre conduce derecho, sin detenerse frente a ningún caserón. No hace comentarios sobre los cerramientos, las hamacas ni los toldos. No suspira ni tararea ninguna canción. No toma nota de las direcciones. No me mira."
Magnífico libro de cuentos de esta autora argentina de mi quinta que acabo de descubrir y que ganó el IV Premio Internacional de Narrativa Ribera del Duero, con la consiguiente publicación en la Editorial Páginas de Espuma. El libro contiene siete cuentos extraños, con un tono, a veces realista y crudo y otras un poco surreal y extravagante. Realmente buenos. Totalmente recomendable.
No sé porque siempre que la palabra surreal me acuerdo de la película "Lázaro Feliz" una peli italiana de hace unos pocos años que me encantó 😍😍😍. El mundo argentino siempre me carga un poco , no lo puedo evitar , después hay cosas que me gustan pero de primeras no es mi opción 😂😂😂
Hummmmm... Demasiado crepuscular? Preapocalíptica quizáis? Conta máis, Su...
Teño un vago recordo da miña infancia grazas ao que lembro ter visto na tele 'Los olvidados', de Buñuel e, dende logo non puiden esquecela nunca; fíxome dano a historia dunhas persoaxes vivindo situacións deshumanizadoras e crueldade terribles aos meus ollos de rapaz. Máis adiante tentei comprender a súa obra cinematográfica (sudamericana sobre todo) e acabei desistindo. Con Saura sucedeume algo semellante, aínda que conectei máis...
O primeiro conto, que foi o que máis me gustou, vai dunha muller que se dedica a espiar e inclusive a entrar en casas de descoñecidos, sen saber moi ben con que fin. Se é para compararse con eles, se é para levar algún obxecto como lembranza... E claro, métese en líos, haha. Gústame o xeito de narrar, fai que te sorprendas, que te apenes, que empatices coas personaxes. Non é nada barroca, vai directa ao gran, non se perde en adornos. Sí sí e sí.
Magnífico libro de cuentos de esta autora argentina de mi quinta que acabo de descubrir y que ganó el IV Premio Internacional de Narrativa Ribera del Duero, con la consiguiente publicación en la Editorial Páginas de Espuma. El libro contiene siete cuentos extraños, con un tono, a veces realista y crudo y otras un poco surreal y extravagante. Realmente buenos. Totalmente recomendable.
ResponderEliminarNo sé porque siempre que la palabra surreal me acuerdo de la película "Lázaro Feliz" una peli italiana de hace unos pocos años que me encantó 😍😍😍.
ResponderEliminarEl mundo argentino siempre me carga un poco , no lo puedo evitar , después hay cosas que me gustan pero de primeras no es mi opción 😂😂😂
Haciéndote llamar barrilete cósmico, lo que acabas de decir es una pelotudez :). Gente, no le hagáis caso y dadle una oportunidad al libro.
EliminarHummmmm... Demasiado crepuscular? Preapocalíptica quizáis? Conta máis, Su...
ResponderEliminarTeño un vago recordo da miña infancia grazas ao que lembro ter visto na tele 'Los olvidados', de Buñuel e, dende logo non puiden esquecela nunca; fíxome dano a historia dunhas persoaxes vivindo situacións deshumanizadoras e crueldade terribles aos meus ollos de rapaz. Máis adiante tentei comprender a súa obra cinematográfica (sudamericana sobre todo) e acabei desistindo. Con Saura sucedeume algo semellante, aínda que conectei máis...
O primeiro conto, que foi o que máis me gustou, vai dunha muller que se dedica a espiar e inclusive a entrar en casas de descoñecidos, sen saber moi ben con que fin. Se é para compararse con eles, se é para levar algún obxecto como lembranza... E claro, métese en líos, haha.
EliminarGústame o xeito de narrar, fai que te sorprendas, que te apenes, que empatices coas personaxes. Non é nada barroca, vai directa ao gran, non se perde en adornos. Sí sí e sí.
Entón, haberá que deixar os prexuizos arxentinos, e darlle unha oportunidade 🤔
ResponderEliminarO máis semellante que me pasou pola cabeza sendo rapaz, foi interesarme polas esceas que vía de xeito fugaz dende o coche cando comezaba a anoitecer.