sábado, 8 de octubre de 2022

Sed

Fotografía: efialtes_fernando gonzález


Mi madre era una persona muy dada a contar historias. Una de ellas trataba de un tipo, un hombre de su pueblo -ya entrado en años- al que llamaban señor Cándido, que no sabía beber. Cuando este se emborrachaba, que era todas las semanas para no perder la costumbre, se le daba por gritar ¡Viva Rusia! ¡Viva Rusia! de camino a casa. Decía mi madre que aquello eran los años 50, de manera que si la Guardia Civil, -muy acostumbrada a pasearse por la zona-, lo hubiera pillado, le hubiera metido una somanta de cojones por su arrebato procomunista. Pero nunca pasó. Y el tipo murió de viejo. Muchas veces me acuerdo de ese hombre y pienso que sí sabía beber. Bebía con sed, con la sed de algunos hombres de antes, que era sed de vino tinto y sed de rebeldía. De gritar lo que le diese la gana. De desafiar, a la hora que fuese. Bajo aquella dictadura franquista. De hacerlo para que mi madre algún día me lo contase. Y para que muchos días yo lo recuerde y me beba un vaso de vino tinto en su honor. Y en honor a la libertad que el hecho de gritar aquello, representaba.
 

17 comentarios:

  1. Encántame a foto, Fer. Quero unha copia. Para honrar ao Sr. Cándido, que probablemente nin soubese quen era Kruschev pero que quería darlle polo cú ao sistema :).

    ResponderEliminar
  2. Sempre tiven sentimentos encontrados sobre a cultura do consumo de alcohol.
    Sempre está cerca, demasiado, diría eu, co aval do consumo ancestral e sostido polo interés económico de varios sectores (para o Estado é un dos piares de financiamento).
    A cultura do ocio ofrécenolo banalizado e non hai resistencia...
    Pero gústame a túa interpretación, Su, como panca liberadora do que oprime; como calquera outra sustancia legal/ilegal, porque precisaremos sempre unha via de escape.
    E, asumida a enolatría, haberá que darlle tamén unha volta á gastrolatría!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Coñecín a bastantes borrachos de viño cando era nena. Pero agora non. Sei de moita xente q bebe viño, pero xa non en cunca, nin ata perder o norte. É máis xente de viñoteca q de furancho, cuxo alento xa non apesta, coma os de antes. Aquelas persoas eran uns bufóns alcoholizados. Boas persoas que se desgraciaban a vida bebendo. Pero non sei polo que, lémbrome deles con certa morriñs.

      Eliminar
  3. Sí, somos moito de quedar para encher a panza de comida e bebida neste país. Que sempre haxa comida e bebida a fartar!! Millor vomitar por exceso que quedar con fame! E logo a soltar pola boca sen filtro.... que por unha parte está ben, dicir as cousas sen filtro, sen importarte nada mais que soltar os teus pensamentos, como na historia que tí contas Su, pero por outro lado hai quenes se agochan en "non sabía o que facía" para liarla ben liada.
    Cantas enemistades, separacións, enfados entre amig@s teñen a súa orixe no "non saber beber" como dicía a túa nai?
    Pero tamén... é certo que afogamos as penas no alcohol?... ou só as adormecemos para que veñan con mais forza??
    Moi chula a foto Fer, e moi chulo o pensamento que te saiu Su.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Graciñas, Su. Beber sen control é unha desgraza. E non conduce a ningures. Non sabería dicir si agora a xente bebe máis que antes, nin se o fai desde máis nova, pero que é un negocio bestial desde sempre, está claro. Comer e beber a fartar, como bos galegos e despois a liala, hahaha.

      Eliminar
  4. La foto preciosa ... Transmite mucho todo lo que significa esa cultura del vino...
    Realmente yo siempre he estado muy lejos de ella , incluso hasta mi opinión no sería muy popular , supongo que será por todo lo que se ve en mi trabajo... también me llama la atención esa cultura elitista actual del vino como objeto de lujo...a mi realmente no me importa lo más mínimo ... Además ya se sabe sólo los niños y los borrachos dicen la verdad 😂😂😂
    Calmar penas con alcohol es multiplicarlos pero todo es complicado 😅😅😅

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. La foto es ideal para un cartel de feria. Sí, la gente que ahora bebe vino es más elitista. Nada como el vino de barrantes de antes, jajaja. Y mi padre quemado porque el jabalí le comió todas las uvas de tinto, jajaja. No merece la pena el trabajo del campo. No compensa. Mejor comprarte un cartón barato en el súper, para ahogar las penas vale cualquier cosa¡!
      Y hablando de penas, ya vi En los márgenes y me pareció muy buena. Me gustó Tosar, pero tb Penélope está fantástica. Me la creí por completo. Muy recomendable.

      Eliminar
  5. Vaia a que armaches coa cunca, Suuu!! 😅😅 Esto de non querer saber que as penas aboian da para moito...

    Menos mal que somos tod@s dunha opinión semellante, que se non igual repartimos sen que a anfitriona poida evitalo jajajaj

    E, mentres, se xa resultaba moi difícil manterse á marxe da cultura socio-alcohólica-popular, a ver quen lle chista ao lobby das vides de luxo (ben visto, Barrilete), sabendo da toxicidade neuronal do extracto da uva ese...

    En fin, podemos discutilo cunhas canas, pero igual perdemos o control 😭😂😂

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sodes uns comentaristas moi riquiños. Así que pago eu a primeira ronda de cañas :).

      Eliminar
    2. Veña, apuntome a unhas cerveciñas para discutir sobre a sociedade alcoholizada... Qué malo pode pasar???😵‍💫😂

      Eliminar
    3. Hablando de vino...me acuerdo de la adaptación de la película "Entre Copas" de Alexander Payne que indagaba más en ese mundo elitista...cuando la graduación es la misma que el vino peleón que golpeaba los pueblos...se que en otros países se bebe más que aquí pero eso no quita para que sea realmente un problema social enraizado en la sociedad...
      Aún recuerdo aquellas lamentablementes declaraciones de Aznar sobre las copas de vino que podía tomar o el famoso "Viva el vino" de Rajoy...así nos va...
      Ese vino desparramado en la cuenca es una buena metáfora sobre la relación del mismo con la sociedad...

      Eliminar
    4. Pois sí, sempre foi un problema social; a única diferencia na actualidade é que agora hai grupos empresariais groseiramente interesados en promover a bebida como factor socializante, como antes sucedeu co tabaco...

      Espero e confío en que nun futuro veremos a caída do imperio enolóxico que, non esquezamos, vai da manciña do imperio gastrolóxico empregando tontos útiles de toda pelaxe (maiormente cociñeiros de nova xeneración).

      Dito esto, queda clara a estratexia dos comentaristas deste blog consistente en guiarte Su para que non te resultara doloroso convidar a esas cervexas!

      Eliminar
    5. Ahhh, pois tí coñeces mellor eses lugares de depravación, así que elixe... 😅😅

      Eliminar
    6. No De catro a catro cando queirades. Barri, Popé, estáis invitados :). Somos pocos pero majetes.

      Eliminar
    7. Habenus cita, pois! 🤸😅

      Eliminar