Un poemario cru e cálido, como a voz que recita unha experiencia amarga e inolvidable: o paso por un centro psiquiátrico. O alimento que custa inxerir, as cordas que te atan a unha cama, o claustro que te separa do exterior, onde a vida agarda por ti. Benvido ao exterior, Samuel, onde deixaches de ser insignificante para os teus lectores e para sempre.
Coa dureza destes poucos versos só podo facerme unha idea menos que superficial do que pode supoñer a estadía nun lugar coma ese. E quizáis a saída, coa volta ao de sempre, poida ser peor...
Dende logo, ser capaz de conformar un poemario cunhas vivenzas coma esas suxire a forza de alguén que pode ser calquera cousa menos insignificante.
Un poemario cru e cálido, como a voz que recita unha experiencia amarga e inolvidable: o paso por un centro psiquiátrico. O alimento que custa inxerir, as cordas que te atan a unha cama, o claustro que te separa do exterior, onde a vida agarda por ti. Benvido ao exterior, Samuel, onde deixaches de ser insignificante para os teus lectores e para sempre.
ResponderEliminarCoa dureza destes poucos versos só podo facerme unha idea menos que superficial do que pode supoñer a estadía nun lugar coma ese. E quizáis a saída, coa volta ao de sempre, poida ser peor...
ResponderEliminarDende logo, ser capaz de conformar un poemario cunhas vivenzas coma esas suxire a forza de alguén que pode ser calquera cousa menos insignificante.